Μια Τετάρτη απόγευμα

 Ok πριν ξεκινήσω καν να στήνω ξανά το σπίτι αυτό, μέσα στο οποίο όλα μου φαίνονται παλαιολιθικά, θέλω να σας πάρω μαζί σε μια απογευματινή βόλτα να σας δείξω λιγάκι από αυτό που βλέπουν τα δικά μου μάτια, κ βέβαια από το υπέροχο καφέ που υποσχέθηκα! 

Ζω στην Κέρκυρα τα τελευταία 13 χρόνια. Το μέρος αυτό έχει έναν χαρακτήρα που μου αρέσει, κ έναν που δεν μου αρέσει. Είναι ίσως από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει, και έχει αντιθέσεις, κρυφές κ φανερές ομορφιές κ υπέροχα σημεία είτε φυσικά είτε κατασκευασμένα. Ακριβώς λόγω της ομορφιάς αυτής όμως , λαμβάνω μια έξτρα υπεροψία πολλές φορές, που εμένα σαν άνθρωπο γενικά δεν μου αρέσει να βλέπω. Βέβαια σε αυτή τη ζωή κάνουμε τις επιλογές μας κ προχωράμε. Όποτε πλέον οι επιλογές ανθρώπων είναι πολύ πολύ συνειδητές ώστε να ταιριάζουν τα χνώτα μας και οι ιδιοσυγκρασίες μας και να αποφεύγουμε τις περιττές συγκινήσεις!😅

Ελάτε να πάμε τη βόλτα!

 Τόσα χρόνια εδώ και ακόμα χώνομαι μέσα στα καντούνια και χάνομαι, και μετά βρίσκω το δρόμο μου προς μια κάποια έξοδο που θα με βγάλει σε γνώριμο μέρος και εκπλήσσομαι κ λέω κοίτα βρε παιδί μου που βγήκα! Αυτή είναι η διαδρομή για το καφέ που σας έλεγα και τούτο εδώ είναι το καφέ με την μικρή πλατεία γύρω:

Favela no17 Το μαγαζί σε περίπτωση που το αναζητήσετε. Θα σας αποζημιώσει ακόμη και η διαδρομή μέχρι να φτάσετε. 

Γυρίσαμε όταν πια νύχτωσε και η μεγάλη μου κόρη είπε , μυρίζει καλοκαίρι μαμά! Πράγματι η βραδιά γλυκιά και μαλακή να μας χαϊδεύει ευχάριστα κ είναι κάποιες στιγμές που χεις χορτάσει βόλτα, κ λες πάμε , πάμε στο σπίτι, με ότι περιλαμβάνει αυτό στο μυαλό του καθενός. 

Για μενα , ήταν ξεκούραση και απαλό φως , χαλάρωση με αγκαλίτσες και φιλάκια με τα ροζ πατούσια μου, κουβέντα με τις μεγάλες και σαχλαμαρίτσες όπως τις λέμε, αλλά τελικά ο γάτος μας επιφύλασσε εκπλήξεις! Μη σας πω τι αντίκρυσα μπαίνοντας στο σπίτι....Χτίκιασε απο την μοναξιά του ο γατόπαρδος, αποφάσισε να ζήσει επικίνδυνα, και έριξε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί . Δεν ξέρω ποιο ήταν το point  του κ αν ήθελε να γίνει πότης, αλλά , βέβαια , το έσπασε. Κ φυσικά το ωραίο κόκκινο χρώμα του κρασιού έβαψε τα πάντα, και η διακριτική κρασίλα πότισε τα πάντα όλα! Μπαίνοντας ήταν σαν να μπήκα σε κάβα, ή μέσα στο βαρέλι του κρασιού... Καλά φυσικά μην αναρωτιέστε ο γάτος αραχτός ξυνότανε , κάτι ανάμεσα σε "Α ήρθατε"; και σε "Κανα πατέ παίζει";  

Τώρα όλα καλά!Απολάμβάνουμε τη βραδιά στο κόκκινο σπίτι μας...!

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά!

Μάγδα💓