Έλα κοντά, μην κάνεις πίσω...

Κάθε Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη μου φαίνεται μοναδικό και λατρεμένο. Όλα έχουν χρώματα και αρώματα που αγαπώ! Έτσι αυτό το Σαββατοκύριακο που πέρασε με αφορμή, τα μαθήματα στη σχολή μου, βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη.
Αυτό το Σαββατοκύριακο όμως δεν ήταν για μένα μαγικό. Την Κυριακή είχαμε αναλάβει ένα project  με καρκινοπαθείς και η αγωνία μου ήταν πολύ μεγάλη. Πως θα πάω, πως θα είναι, πως να είμαι εγώ και ένα σωρό ακόμη τέτοιες κουτές απορίες...
Φτάσαμε και ήμουν ακόμη μαγκωμένη. Ένα μικρό και αδύναμο ανθρωπάκι.
Άρχισε να έρχεται ο κόσμος. Η λάμψη τους γέμισε το χώρο. Λαμπεροί, χαρούμενοι, χαμογελαστοί άνθρωποι που ήρθαν να γιορτάσουν μαζί μας. Να μας ενημερώσουν, να μας ενθαρρύνουν. Το πρόβλημα ήταν δικό μου τελικά. Αυτοί μας έδειξαν το δρόμο. Δεν χρειάστηκε ούτε να σκεφτώ, πως πρέπει τελικά να είμαι ή τι πρέπει να κάνω. Έπρεπε απλά "να είμαι" Και αυτό έκανα  με όλη μου την ύπαρξη. Τελικά τι είναι αυτό που μας φοβίζει περισσότερο?
Οι άνθρωποι που χρειάστηκε να κάνουν αυτό το οδυνηρό ταξίδι, έμοιαζαν πολύ πιο δυνατοί απο όλους εμάς, που στεκόμασταν στη γωνία, μετρώντας μικροπροβλήματα της καθημερινότητας. Ναι άνθρωποι. Σας ευχαριστώ. Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δόθηκε να μαι εκεί μαζί σας, αυτή την όμορφη και δημιουργική Κυριακή.
Το project εξελίχθηκε σε παιχνίδι. Η αθυροστομία της ομάδας εντυπωσιακή! Μα καλά πείτε μου, όταν έχεις περάσει δια πυρός και σιδήρου, θα καταφέρει το υπερεγώ να σου επιβάλλει τη λογοκρισία του; Ε όχι!
Ευχαριστώ για την υπέροχη εμπειρία και το μάθημα ζωής που πήρα. Ελπίζω να μην το ξεχάσω.

 Η προετοιμασία των υλικών

 Επί τω έργω

 Μηνύματα με ειλικρίνεια

Κύκλοι και σπείρες παντού να συμβολίζουν τη θηλυκότητα και την αναγέννηση

ΝΙΚΗ

Ενημέρωση και πρόληψη σώζουν ζωές.
Καλή σας μέρα!