Paris Park painting

Γειά σας φίλοι μου!
Έφτιαξα κάτι νέο προχθές και μου άρεσε τόσο που είπα να το μοιραστούμε!
Είναι ένας πίνακας με ακρυλικά, που απεικονίζει το σημείο στο Παρίσι που είναι το μουλέν ρουζ!Κάπου το είδα στο ίντερνετ και μου άρεσε τρελά!
Το Παρίσι είναι μια υπέροχη πραγματικά πόλη και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ένα ταξίδι χωρίς εμπλεκόμενα τουριστικά γραφεία που φροντίζουν να κάνουν τη μαγεία κομματάκια κάνοντας σε βόλτες όλη μέρα γύρω απο 3- 5 σημεία και τέλος!

Βέβαια φίλοι μου , δεν μπορώ να πω το ίδιο για την κουζίνα των Γάλλων, (πέραν των γλυκών) την οποία βρήκα ολίγον τραβηγμένη στην προσπάθεια εντυπωσιασμού!Δηλαδή πολύς αχταρμάς , για να τον αντέξει το Ελληνικό μου στομάχι!

Το εντυπωσιακό πάντα σε πολλές απο τις μητροπόλεις του κόσμου, είναι το πόσα μαθήματα πολιτισμού, αρχιτεκτονικής, και σοφίας έχει μεταδώσει ο Ελληνικός κόσμος!Εμφανή σε κάθε σου βήμα... Δεν θέλω να ασχοληθώ καν για το πως μας βλέπουν πια, οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι γιατί με λυπεί πολύ. Η Ελλάδα των ξέκωλων , και των μπουζουκιών, της λούφας και της χάψας...Είμαστε έτσι τελικά?Η μήπως δεν είμαστε?Υπάρχει ακόμη ελπίδα?Έχουμε γίνει οι μαιμούδες των ρεπορτάζ στα μιντια, αλλά μήπως και αυτά κατευθυνόμενα δεν είναι? Μήπως δεν είναι αργά για τους Έλληνες ρε γαμώτο?Κανείς ποτέ δεν αμφέβαλε για την ψυχή του Έλληνα. Εκεί θα ναι ακόμα!

Τέλος , σας αφήνω με την προτροπή- συμβουλή να δείτε σήμερα και αύριο το αφιέρωμα στον Θόδωρο Αγγελόπουλο, της ερτ, μιας και μας δίνεται η ευκαιρία ,με δύο απο τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών και να σας πω ότι λυπάμαι που χάθηκε ένας ακόμη εξαίρετος Έλλην. Φτωχαίνουμε κάθε μέρα...
Ο άντρας μου ήξερε καλά τον Αγγελόπουλο. Πάντα λέει βιαζόταν, πάντα ήθελε το καλύτερο, λυρικός στη ζωή μα και στο θάνατο τελικά, πέθανε σκηνοθετώντας...Τον θαυμάζουμε πολύ...Καλό ταξίδι.