παλιά ήμουν σύμβουλος ομορφιάς-μακιγιέζ σε μεγάλη εταιρία.
Η δουλειά μου ήταν ευχάριστη και σεβαστή. Μετά αξιοποίησα το κυρίως πτυχίο μου και ασχολήθηκα με την παιδαγωγική. Η δουλειά μου γέμισε ευθύνες , τρέξιμο, αναζήτηση και δόσιμο, όλου μου του εαυτού σε σημείο να νιώθω άδεια. Απο τα χρώματα και την καλλιτεχνία άρχισα να ασχολούμαι με ανθρώπινες ψυχές. Και όμως. Πολύ περισσότερο σεβασμό έχει μια μακιγιέζ. Ηθικά εννοώ. Γιατί κανείς ποτέ δεν μπορεί να καταλάβει τι προσπαθεί να κάνει ένας παιδαγωγός στην τάξη . (δε λέω ότι είναι όλοι τέλειοι)Το άδειασμα συνεχίζεται με τις μετακινήσεις σαν να είμαστε τσουβάλια τους μισθούς να έχουν 800ρίσει μακριά απο τα σπίτια μας, κ το κόσμο να λέει καλά να πάθετε γιατί είστε δημόσιοι. Γίναμε όλοι ο ένας κριτής του άλλου. Ο διαχωρισμός των ανθρώπων με πληγώνει πολύ. Θα θελα ο ένας να στηρίζει τον άλλον. Για όλους όλοι έχουν να πουν κάτι. Τι είσαι εσυ? -Γιατρός.
-Α γιατρός, σας ξέρουμε και εσάς... Έτσι άκριτα. Για όλα μιλάμε άκριτα, ανώδυνα. Είμαστε όλοι φωτεινοί παντογνώστες. Βαρέθηκα. Με έχει κουράσει αυτο.
Για όλες τις δουλειές που δεν είναι η δική μας, έχουμε κάτι αρνητικό και όχι κάτι καλό να πούμε. Και πάντα όταν αγωνίζεται ένας κλάδος οι άλλοι λουφάζουν και περιμένουν τη σειρά τους , θεωρώντας ηλίθιους και κατακρίνοντας όσους αγωνίζονται την εκάστοτε στιγμή...
Ξεκίνησα λοιπόν με όρεξη και αγάπη να κάνω αυτή τη δουλειά, με ρωτούσαν τι δουλειά κάνεις, και έλεγα περήφανα Δασκάλα! Και μετα γυρνούσαν οι περισσότεροι τα μούτρα τους, λες και ήξεραν προσωπικά τη δουλειά μου. Λες και έχουν δουλέψει με παιδιά. Λες και έχουν πάρει την ευθύνη. Σε όλους τους κλάδους έχει βούρλα και αξιόλογους ανθρώπους. Ο δάσκαλος εκτίθεται. Έχει να κάνει , αν έχει 20 παιδιά, με 40 γονείς. Γονείς θρήσκους, ή άθρησκους. Απολιτικ ή πολιτικοποιημένους. Φιλελεύθερους ή συντηρητικούς. Μοντέρνους ή παραδοσιακούς. Και τόσα άλλα. ποτέ δεν τελειώνει ο κατάλογος.Πως να ταιριάξει με όλους? Κάποιοι θα τον θεωρούν καλό και κάποιοι λιγότερο καλό. Ανάλογα με τις πεποιθήσεις τους. Είναι λογικό. Δεν μπορούμε όμως να κρίνουμε εκ των προτέρων.
Αυτή η δουλειά με έχει κάνει πολύ επιλεκτική στις επαφές μου. Παλιά ήμουν πολύ ανοιχτή και πιο κοινωνική. Τώρα όταν ξέρω ότι κάποιος δεν με εκτιμάει και θεωρεί τη δουλειά μου αστεία, γιατί ναι το έχω ακούσει και αυτό, δεν θέλω να έχω επαφή μαζί του.
Επίσης η γελοιοδέστατη άποψη ότι όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά τόσο ευκολότερη η δουλειά, και τόσο πιο ασήμαντος ο εκπαιδευτικός, με κάνει να θέλω να ουρλιάξω. Τόσο σημασία δίνουν όσοι το πιστεύουν , στα μικρά παιδιά τους , που μεγαλώνοντας βγαίνουν στην επιφάνεια , ένα σωρό ελλείψεις και αναπηρίες. Και τόσο μυαλό έχουν ώστε να πιστεύουν ότι η μόρφωση έχει να κάνει με την καλλιέργεια, και ότι ένας σκουπιδιάρης έχει να σου πει λιγότερο σημαντικά πράματα απο έναν δικηγόρο πχ. Τα σπουδαιότερα πράματα στη ζωή μου, τα άκουσα απο ανθρώπους καθημερινούς. Προσπαθώ για το καλύτερο και πικραίνομαι. Πικραίνομαι συνεχώς. Γιατί στην Ευρώπη οι εκπαιδευτικοί χαίρουν εκτίμησης?Γιατί στην Ελλάδα έχουμε ισοπεδώσει τα πάντα?
Γιατί? Εϊναι τόσο δύσκολο να ζούμε , αρμονικά και με σεβασμό?
ΕΛΑ ΝΤΕ ΓΙΑΤΙ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΟΜΙΖΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ..ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΟΛΑ...
ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ!!!!
Μην πικραίνεσαι καλή μου! Αυτή είναι η φύση του ανθρώπου (του Έλληνα μόνο;) να κρίνει και να κατακρίνει τους άλλους αλλά ποτέ δε μπαίνει στον κόπο να κρίνει τον εαυτό του! Είναι πιο βολικό αυτό, σε βγάζει από ευθύνες. Μέσα σ'αυτό που περνάμε πολύ λίγους έχω ακούσει να λένε: "έφταιξα και εγώ...". Και όμως ΟΛΟΙ μας έχουμε μερίδιο ευθύνης...Άλλος έκλεψε την εφορία, άλλος δεν πήρε αποδείξεις για να του γίνει έκπτωση, άλλος έδωσε φακελάκι στο γιατρό του, άλλος πήρε μίζες, άλλος........δεν τελειώνει ποτέ ο κατάλογος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μην πικραίνεσαι από τους ανθρώπους! Έτσι είναι....Ίσως έτσι εκπαιδεύτηκαν από τις προηγούμενες γενιές, ίσως από ένα ανεύθυνο κράτος. Ίσως φταίει και η νοοτροπία αυτού του λαού που η ευδαιμονία σκότωσε το φιλότιμο και την αλληλεγγύη και καλλιέργησε τον εγωισμό του και την ζήλεια!!!
Συζητούσα πριν λίγες ημέρες με καλή μου φίλη δασκάλα αυτό το θέμα. Ο δάσκαλος είναι από τα πιο σπουδαία λειτουργήματα. Δυστυχώς όταν αυτό αντιμετωπίζεται περισσότερα ως επάγγελμα αρχίζει και χαλάει. Υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοί σου και θα το γνωρίζεις καλύτερα από εμάς,που δεν θα έπρεπε να ήταν δάσκαλοι. Το επάγγελμα αυτό δεν χρειάζεται μόνο το πτυχίο.Θέλει πολλά παραπάνω. Και λόγω της φύσης του δεν δικαιολογεί την μετριότητα. Ο δάσκαλος είναι καθοριστικός στη ζωή μας.Εάν είναι κακός αυτό θα μας συνοδεύει πάντα.Υπάρχει λοιπόν διαφορά με τον κακό φούρναρη ή τον κακό υδραυλικό ή πωλητή. Γι'αυτό και δάσκαλοι έπρεπε να γίνονται μόνο όσοι αγαπούν αυτή τη δουλειά με πάθος.Και φυσικά έπρεπε να τους έχουμε σε ιδιαίτερη εκτίμηση και να τους δημιουργούμε τις καλύτερες συνθήκες ώστε να μπορούν να δουλέψουν κι όχι να τους δίνουμε άχρηστα βιβλία και να τους δυσκολεύουμε τη ζωή.Σαφώς υπάρχουν, ευτυχώς,άριστοι δάσκαλοι πολλοί και παλεύουν καθημερινά να καλύψουν τα κενά του συστήματος.Τώρα για όποιον λέει πως είναι εύκολη δουλειά κλπ όσο και να προσπαθήσουμε να του εξηγήσουμε δεν πρόκειται να καταλάβει γιατί δεν έχει τον νου.Το μπράβο και το ευχαριστώ για σας έρχεται από τα ίδια τα παιδιά,ό,τι λένε οι άλλοι είναι πολύ υποδεέστερο.Τα φιλιά μου και να αισθάνεσαι υπερήφανη για το επάγγελμά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δίκιο έχεις !!!!! Καμία δουλειά δεν είναι εύκολη και πραγματικά έχω τριγύρω μου μερικούς απο αυτούς τους φωτεινούς παντογνώστες που ακόμη κι αν δεν κάνουν τίποτα θεωρούν οτι αξίζουν περισσότερο απο όλο τον κόσμο!!! Τέλος πάντων πιστεύω οτι η στάση σου είναι η καλύτερη!!! Φιλιά πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν κόρη εκπαιδευτικού, ξέρω καλά τι σημαίνει δάσκαλος και ποια είναι η προσφορά του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔάσκαλος δεν είναι επάγγελμα, έλεγε η μητέρα μου, είναι λειτούργημα.
Το καταλαβαίνω πια καλά, γιατί τόσα χρόνια μετά την σύνταξή της (κοντεύει 80 χρονών) οι μαθητές της εξακολουθούν και την παίρνουν τηλέφωνο κάθε χρόνο, κι αυτό το βρίσκω πολύ συγκινητικό, σημαίνει ότι δεν ξέχασαν τι τους "προσφερε" αυτή η δασκάλα πολλά χρόνια πριν.
Ομως και η ίδια το είπες, σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν καλοί και κακοί, και δυστυχώς τους κακούς θυμόμαστε στα δύσκολα και τον άπρεπο τρόπο που φέρθηκαν κάποια στιγμή.
Εσύ όμως να μην στεναχωριέσαι και να ξέρεις ότι μεγαλύτερος κριτής από τα ίδια τα παιδιά, δεν υπάρχει!
Φιλιά, καλή βδομάδα!
Πέρασε απο το σπιτάκι μου για ένα βραβείο Keep Thinking
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο δίκιο έχετε που λέτε, ότι τα παιδιά είναι αυτά που μας κρίνουν τελικά και μας επιβραβεύουν. Σε κάθε μου βήμα θυμάμαι να ισχύει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ καλή μου όλο τέτοιες συζητήσεις έχω με όλους τελευταία και όχι μόνο για το επαγγελμά σου! Όλα ισοπεδώθηκαν και η παιδεία πρώτη απ'όλα, αλλά δεν φταίνε οι εκπαιδευτικοί γι'αυτό. Τουλάχιστον όχι όλοι! Σε όλους τους κλάδους έχει άξιους και μη. Αυτό που προσωπικά δεν αντέχω είναι την σύγκριση των δυσκολιών ανάμεσα σε διάφορετικά τελείως επαγγέλματα. Πότε θα γίνει κατανοητό ότι όλοι είναι χρήσιμοι και όλα τα επαγγέλματα έχουν προτερήματα και μειονεκτήματα. Και πάλι ΟΛΟΙ είναι χρήσιμοι! Σαν εκπαιδευτικός (και εννοώ σωστός εκπαιδευτικός), ο ρόλος σου είναι πολύ σημαντικός στην κοινωνία κι προσωπικά τουλάχιστον, τους σωστούς εκπαιδευτικούς και τους σέβομαι και τους θαυμάζω. Όσο για τους μισθούς που λες... σ'ένα κράτος σκόρπιο είναι να λες κι ευχαριστώ που πληρώνεσαι..Δυστυχώς δηλαδή...Φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλή πίκρα βγάζεις, κούκλα μου, με το γραπτό σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και υπάρχουν οι φωτεινοί παντογνώστες που επειδή τέλειωσαν ένα Πολυτεχνείο ή Ιατρική έχουν την εντύπωση πως μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα στην άποψη και τη συζήτηση. Αλλά, ποιος σκεπτόμενος και συγκροτημένος δίνει σημασία σε τέτοιους τύπους; Έχω μάθει να ακούω αυτές τις φανφάρες.... σαν θόρυβο!!!! Και, μεταξύ μας, δεν έχω συναντήσει και πολλούς που δεν εκτιμούν το δικό σας λειτούργημα. Στον δικό μου "μικρόκοσμο" οι εκπαιδευτικοί και ειδικά αυτής της τρυφερής ηλικίας που διαμορφώνεται η προσωπικότητα του παιδιού, χαίρουν εκτίμησης και σεβασμού.
Σε φιλώ Καλή εβδομάδα
Γιατί αυτή είναι η νοοτροπία του Έλληνα, καλή μου Magdalene. Γιατί είναι καλύτερος απ' όλους και τα ξέρει όλα πριν τους άλλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αν έκανε ένα βήμα πίσω να κοιτάξει πιο καθαρά την κατεστραμμένη του εικόνα, ίσως τη διόρθωνε... Άλλα πάντα βιαστικός, κάνει 10 βήματα τρέχοντας... Απερίσκεπτα!
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια!Ειλικρινά χαίρομαι πολύ να τα διαβάζω, και όντως έχω αρκετή πικρία Φιλία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήbutterfly το ξέρω για τους μισθούς, έχεις δίκιο τα πράγματα είναι πολύ άσχημα για όλους και είμαι ευγνώμων που πληρώνομαι σε τόσο άσχημη εποχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ, Μάγδα μου...πολύ μεγάλη κουβέντα ανοίγεις...όμως συμφωνώ με όλα και σε καταλαβαίνω και λίγο καλύτερα, μιας κι έχω σπουδάσει και βρεφονηπιοκόμος. Στην Ελλάδα η απαξίωση, η έλλειψη αυτοσεβασμού και αλληλοσεβασμού και η μη συναίσθηση του καθήκοντος μας έχουν σκοτώσει. Άσε που έτσι εκπαιδευόμαστε, γιατί αυτό είναι και όπλο στα χέρια καποιον. Μακάρι να βάζαμε λίγο μυαλό και να καταλαβαίναμε ότι αν αναγνωρίζαμε την αξία του καθένα μας θα προχωρούσαμε μπροστά και δε θα βαλτώναμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός σε πίκρανε τόσο βρε Μαγδούλα μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι κάποιος που δεν μπορεί να εκτιμήσει το ρόλο σου, αστον, δεν αξίζει ν' ασχολείσαι!
Παντα έλεγα πως πρέπει να κάνουμε ό,τι εμεις νομίζουμε σωστο, να είμαστε ενταξει με τη συνείδησή μας κι όχι με τους άλλους.
Εχοντας τρια παιδιά έχω να σου πω ότι τα χρόνια τους στο νηπιαγωγείο ήταν ΣΜΑΝΤΙΚΆ κι ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΆΣΤΑΤΑ για την εξέλιξή τους.Ειχαμε την τύχη να βρούμε στο δρόμο μας εξαιρετικές νηπιαγωγούς, με αγάπη πραγματική γι'αυτό που έκαναν και που άφηναν χωρο και στους γονείς να συμμετέχουν στις δραστηριότητες, έτσι το ζήσαμε όλη η οικογένεια μαζί και κρατάμε επαφη ακόμα με τις δασκάλες μας.
Στο δημοτικό τα πραγματα αλλάζουν, βρηκαμε ανθρώπους που άξιζαν πραγματικά κι άλλους αδιάφορους δημόσιους υπαλληλους που θα ήταν αχρηστοι όποιο επάγγελμα κι αν έκαναν...
Θεωρώ ότι έχουμε χρέος να στηρίζουμε όι γονείς τους δασκάλους και το αντίστροφο, ειδικά τώρα που έχουμε να παέψουμε με πολλά. Πρεπει να καταλάβουμε πως είμαστε συνοδοιπόροι κι όχι αντίπαλοι,όπως μας θέλουν κάποιοι γιατί τους βολεύει να τρωγόμαστε μεταξύ μας ρίχνοντας ευθύνες εκεί που δεν υπάρχουν και ξεχνώντας τους κυρίως υπεύθυνους...
Φιλιά, να κοιτάς τα ματάκια των παιδιών και να παίρνεις δύναμη. Μην αφήνεις κανέναν μίζερο και κακόβουλο να σου στερεί το δικό σου αυθορμητισμό και τη χαρά μιας ξεχωριστής δουλειάς!
ΥΓ: Ειπα πολλά, ας πω κι άλλο ένα, κι εγω νηπιαγωγός ήθελα να γίνω αλλά δεν τα κατάφερα... Εσύ που τα κατάφερες να είσαι περήφανη!