Εγώ είμαι ένα παιδί απ' τα εργατικά σπίτια Θεσσαλονίκης.
Εκεί που ξυπνάς στις 06:30 και όλα τα φώτα είναι ανοιχτά, για να πάνε οι άνθρωποι να βγάλουν το ψωμί τους...
Είμαι ένα παιδί που σπούδασε κάνοντας περήφανους τους γονείς.
Τι σπουδάζεις; με ρωτούσαν.
Δασκάλα.
Α!μπράβο!
Μετά πήρα πτυχίο απο το πανεπιστήμιο. Δεν ήταν αρκετό φαίνεται και ξανάδωσα εξετάσεις. ΑΣΕΠ δηλαδή. Και πέρασα.
Και χάθηκε ο κόσμος μου. Και οι φίλοι και οι γνωστοί, μα και άγνωστοι στράφηκαν εναντίον μου. Όχι δεν ήμουν εγώ, η Μάγδα η αγωνίστρια, η κόρη του μαραγκού που έφαγε ψωμί και ελιά για να σπουδάσω. Δεν ήμουν καν παιδαγωγός. Ήμουν μια δημόσια υπάλληλος. Μέχρι να καταλάβω τι μου συμβαίνει και γιατί μου επιτίθενται άνθρωποι που μέχρι χθες με εκτιμούσαν ή που δεν με ξέρουν καν, έφτασα 26 χρονών. Και τότε ένας χοντρός κύριος στην τηλεόραση μου το ξεκαθάρισε. Είσαι μισητή γιατί εσύ φταις για το χάλι της Ελλάδας. Έξυσα το κεφάλι μου προσπαθώντας να καταλάβω.
Εγώ δεν ήμουν που ήθελα να εμπνέω αθώες φάτσες να μάθουν το κόσμο;
Εγώ η ίδια που ήθελα να αγαπώ και να αγαπιέμαι;
Εγώ που κουβαλούσα κάθε μέρα μια τσάντα όνειρα και ελπίδες για να τους δω να γελούν;
Ε ναι λοιπόν. ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ. Είμαι ακόμη εγώ!
Κλονίστηκα , πικράθηκα, ντράπηκα.
Μετά συνειδητοποίησα. Αρνούμαι να παίξω το παιχνίδι τους.
Θα στέκομαι εκεί όρθια και θα υποδέχομαι τα παιδιά μου κάθε μέρα όπως τους αξίζει.
Δεν είμαι εγώ ο μίζερος δασκαλάκος που θέλουν να δημιουργήσουν.
Δεν είμαι εγώ το προϊόν της φτωχοποίησης και της εξαθλίωσης που μας όρισαν να ζούμε.
Θα κρατήσω το όνειρο ζωντανό.
Θα φυτεύω σπόρους με τα παιδιά μου και όπως αυτοί αναπτύσσονται και δυναμώνουν, έτσι θα δυναμώνουμε και εμείς...
Θα κάνω πιο πολλές αγκαλιές...
Θα μοιράζω περισσότερη αγάπη , περισσότερη ελπίδα ντυμένη με ενθουσιασμό...
Θα οδηγώ τα παιδιά μου στο να ρουφούν τη ζωή, να την εξερευνούν και να την ανακαλύπτουν σαν περιπέτεια...
Θα τους μάθω ότι όλα είναι μουσική γιατί ο κόσμος, είναι πιο όμορφος έτσι...
Θα 'μαι εκεί. Για όσο μου επιτρέπεται. Στο διαλυμένο σχολείο σας, εγώ θα μαι η αχτίδα και τα παιδιά μου το ουράνιο τόξο.
Η κρίση το υπόσχομαι. Θα μείνει έξω απο την τάξη μου. Έξω απο τις παιδικές ψυχές.
Ενωμένοι θα τα καταφέρουμε αγαπημένοι.
Κέρκυρα 23/9/2013
Εκεί που ξυπνάς στις 06:30 και όλα τα φώτα είναι ανοιχτά, για να πάνε οι άνθρωποι να βγάλουν το ψωμί τους...
Είμαι ένα παιδί που σπούδασε κάνοντας περήφανους τους γονείς.
Τι σπουδάζεις; με ρωτούσαν.
Δασκάλα.
Α!μπράβο!
Μετά πήρα πτυχίο απο το πανεπιστήμιο. Δεν ήταν αρκετό φαίνεται και ξανάδωσα εξετάσεις. ΑΣΕΠ δηλαδή. Και πέρασα.
Και χάθηκε ο κόσμος μου. Και οι φίλοι και οι γνωστοί, μα και άγνωστοι στράφηκαν εναντίον μου. Όχι δεν ήμουν εγώ, η Μάγδα η αγωνίστρια, η κόρη του μαραγκού που έφαγε ψωμί και ελιά για να σπουδάσω. Δεν ήμουν καν παιδαγωγός. Ήμουν μια δημόσια υπάλληλος. Μέχρι να καταλάβω τι μου συμβαίνει και γιατί μου επιτίθενται άνθρωποι που μέχρι χθες με εκτιμούσαν ή που δεν με ξέρουν καν, έφτασα 26 χρονών. Και τότε ένας χοντρός κύριος στην τηλεόραση μου το ξεκαθάρισε. Είσαι μισητή γιατί εσύ φταις για το χάλι της Ελλάδας. Έξυσα το κεφάλι μου προσπαθώντας να καταλάβω.
Εγώ δεν ήμουν που ήθελα να εμπνέω αθώες φάτσες να μάθουν το κόσμο;
Εγώ η ίδια που ήθελα να αγαπώ και να αγαπιέμαι;
Εγώ που κουβαλούσα κάθε μέρα μια τσάντα όνειρα και ελπίδες για να τους δω να γελούν;
Ε ναι λοιπόν. ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ. Είμαι ακόμη εγώ!
Κλονίστηκα , πικράθηκα, ντράπηκα.
Μετά συνειδητοποίησα. Αρνούμαι να παίξω το παιχνίδι τους.
Θα στέκομαι εκεί όρθια και θα υποδέχομαι τα παιδιά μου κάθε μέρα όπως τους αξίζει.
Δεν είμαι εγώ ο μίζερος δασκαλάκος που θέλουν να δημιουργήσουν.
Δεν είμαι εγώ το προϊόν της φτωχοποίησης και της εξαθλίωσης που μας όρισαν να ζούμε.
Θα κρατήσω το όνειρο ζωντανό.
Θα φυτεύω σπόρους με τα παιδιά μου και όπως αυτοί αναπτύσσονται και δυναμώνουν, έτσι θα δυναμώνουμε και εμείς...
Θα κάνω πιο πολλές αγκαλιές...
Θα μοιράζω περισσότερη αγάπη , περισσότερη ελπίδα ντυμένη με ενθουσιασμό...
Θα οδηγώ τα παιδιά μου στο να ρουφούν τη ζωή, να την εξερευνούν και να την ανακαλύπτουν σαν περιπέτεια...
Θα τους μάθω ότι όλα είναι μουσική γιατί ο κόσμος, είναι πιο όμορφος έτσι...
Θα 'μαι εκεί. Για όσο μου επιτρέπεται. Στο διαλυμένο σχολείο σας, εγώ θα μαι η αχτίδα και τα παιδιά μου το ουράνιο τόξο.
Η κρίση το υπόσχομαι. Θα μείνει έξω απο την τάξη μου. Έξω απο τις παιδικές ψυχές.
Ενωμένοι θα τα καταφέρουμε αγαπημένοι.
Κέρκυρα 23/9/2013
Μην χάσεις ποτέ την δύναμη της νιότης σου! Έχουμε ανάγκη από άτομα σαν καιν σένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκίνησες! Μακάρι όλοι οι εκπαιδευτικοί να ήταν και παιδαγωγοί και να είχαν το ήθος σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη σου εύχομαι στον δύσκολο δρόμο που διάλεξες!
Συγχαρητήρια καλή μου! Είσαι το φως των παιδιών μας ανάμεσα στα σκοτάδια που μας δημιούργησαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη!
Με έκανες να ανατριχιάσω!!!!Μακάρι να υπήρχαν πολλοι δασκαλοι σαν εσένα !!!ΤΑ παιδιά που έχεις είναι πολύ τυχερά που σε έχουν!!!!Συνέχισε έτσι χωρις να πτοήσαι,αξίζει τον κόπο ,πρώτα από όλα νιώθεις εσυ ευτυχισμένη που δίνεις τοσα πολλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈΤΣΙ!!! Δεν θα φάνε ΑΥΤΟΙ την ψυχή μας!!! Εμείς θα φάμε την ξινίλα τους και θα την κάνουμε "χαμόγελα"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κάνουν αυτά γιατί δεν τους έφτασαν φαίνεται όσα εφαγαν και θέλουν και άλλα !!!!!!! Ετσι λοιπόν, ψηλά το κεφάλι, εμεις είμαστε νοικοκυραίοι και νοικοκυραίοι θα μείνουμε !!!!!!!!! Τυχερά τα παιδάκια που σ'εχουν και θα τους φυτεψεις τους σπόρους της ζωής !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήθερμα συγχαρητήρια !!!
σε φιλώ πολύ πολύ
Η ανάρτησή σου με συγκλόνισε!!!!!!!!! Μπράβο κορίτσι μου τέτοιους δάσκαλους χρειάζεται η Ελλάδα για τα παιδιά της!!!!!! Τυχερά τα παιδάκια που θα σε βλέπουν κάθε πρωί να τα υποδέχεσαι!!!!!!!!!!!! Καλή δύναμη !!!!!!!!!! Πολλά φιλιά!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιους Δασκάλους θελουμε για τα παιδιά μας και πραγματικά θα είμαστε δίπλα τους πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνέχισε έτσι, είσαι πρότυπο, κι όχι μόνο για τα παιδιά!...
Καλημέρα!Δεν ήμουν προετοιμασμένη για τόσο όμορφα σχόλια!!!Σας ευχαριστώ για το πέρασμα, το μοίρασμα και την υπέροχη αίσθηση αισιοδοξίας και δύναμης που μου αφήσατε!
ΑπάντησηΔιαγραφή