Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Nα μαστε πάλι...

Αγανακτισμένοι, και μη , και η ζωή συνεχίζεται... Δεν ειναι ότι δεν έχω να σας δείξω κάτι νέο. Η αλήθεια είναι ότι έχω. Αλλά έχω κάτι που με καίει περισσότερο. Ήμουν Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες. Εννοείται κατέβηκα στο λευκό πύργο. Με τον ενθουσιασμό της πρώτης μέρας, πήρα το παιδί μου στο καρότσι του, και πήγα να ενώσω την φωνή μου με αυτή των πολλών. Δεν μου άρεσε το κλίμα στο λευκό πύργο. Υπήρχε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και ψιλομαλώνανε στα μικρόφωνα. ΟΙ παρεμβάσεις της συντονιστικής συνεχόμενες. Τις επόμενες μέρες ο κόσμος δεν ήταν πολύς. Την Κυριακή έγινε το μεγάλο μπαμ, ευτυχώς δηλαδή, και κατέβηκαν πολλοί άνθρωποι. Είναι αυτό όμως που θα φέρει αποτέλεσμα?Αν δεν υπάρχει μια διαμορφωμένη διαδρομή σε αυτό το κίνημα, τότε σε τι ακριβώς ελπίζουμε?Να μας ακούσουν?Έχω μπερδευτεί. Κάποιος μου είπε, τι να κατέβω να κάνω?Να αρνούμαι να πληρώσω αυτά που πρέπει? Δεν απάντησα κυρίως απο σεβασμό. Αλλά σκέφτηκα: Πρέπει?Απο πότε πρέπει να πληρώνουν οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι τα γαμμησιάτικα της πλουτοκρατίας? Και μετα σκέφτηκα ότι δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα μας , αλλά κυρίως ότι δεν μας αφήνουν να νιώθουμε αξιοπρεπείς. Νιώθουμε σκλάβοι πια μέσα στη χώρα μας, ζούμε σε ένα διαρκή φόβο, και αυτό είναι εξίσου σημαντικό με τις αμέτρητες περικοπές.
Υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν ακόμη τα ίδια καθεστώτα. Που δεν πτοούνται. Και συγνώμη που το λέω αλλά απορώ ειλικρινά.
Αν υπήρχε αυτή τη στιγμή ένας πνευματικός άνθρωπος μεγάλου διαμετρήματος που να καθοδηγούσε αυτό το κίνημα, πιστεύω πως θα ζούσαμε ένα πολιτικό βεζούβιο!! Θα βρεθούν άραγε κάποιοι?Μακάρι!
Φοβάμαι κυρίως για το παιδί μου. Για όλα τα παιδιά. Δεν ξέρω σε τι συνθήκες θα αναγκαστούν να ζήσουν. Δεν πρέπει τα παιδιά μας να γίνουν παρτάκιδες ρε γαμωτό. Οφείλουμε να τους διδάξουμε να ζούνε με όραμα. Να πιστεύουν σε έναν καλύτερο κόσμο, και να τον διεκδικούν.
Φοβάμαι και για μας. Για τη γεννιά μου. Ξεκινήσαμε πριν καμιά 7ετία όταν βγήκαμε απο τα πανεπιστήμια με όνειρα. Φοβάμαι μην τα ξεχάσουμε στο δρόμο. Φοβάμαι μη γίνουμε μεσήλικες που θα πουν έλα μωρέ και τι θα γίνει?Εγώ θα αλλάξω την Ελλάδα?
Ναι ρε!Εγώ θα αλλάξω την Ελλάδα!Εγώ, εμείς, όλοι.
Κράτα Μάγδα αυτές τις σκέψεις. Ο αγώνας δεν σταματά ποτέ. Θα έρθει η ώρα της δικαίωσης. ΠΟυ όλα αυτά τα σιχαμερά γουρούνια, με τις δήθεν λυπημένες γουρουνόφατσές τους,που παίρνουν μέτρα εξαθλίωσης μας , θα πάνε σπίτια τους!
Το χειρότερο που έχουν καταφέρει εις βάρος μας, είναι να μας κάνουν να γονατίσουμε. Και μας κρατάνε γονατιστούς για να μας παίρνουν τα κεφάλια πιο εύκολα. Μήπως ήρθε η ώρα να σηκωθούμε?

8 σχόλια:

  1. Ναι Μάγδα ήρθε η ώρα και έχει αργήσει και πολύ. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε πως δεν είναι ώρα για γκρίνιες και διαφωνίες. Σίγουρα πολλά δεν θα μας βρίσκουν σύμφωνους στον συντονισμό και σε κάποιες ενέργειες αυτών που οργανώνουν το κίνημα. Μη ξεχνάμε όμως πως δεν είναι άνθρωποι με προηγούμενη εμπειρία και μπορεί να κάνουν και λάθη. Αν έχουμε κάτι να προτείνουμε ας το κάνουμε. Το να καθόμαστε σπίτι μας και να διαφωνούμε με το ένα ή το άλλο δεν ωφελεί. Αυτό θέλουν , να αρχίσουν οι κόντρες και όπως γίνεται πάντα στην Ελλάδα να αρχίσουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας ώσπου να διαλυθεί κι αυτή η προσπάθεια. Πρέπει να είμαστε έξω γιατί όλοι είμαστε αγανακτισμένοι. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι σε όλα, σίγουρα όμως όλοι νιώθουμε το ίδιο προδομένοι . Δεν πρέπει να σταματήσουμε αυτό που ξεκίνησε. Αν σταματήσει μετά τι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το σίγουρο είναι ότι προσπαθούμε να σηκωθούμε. Εύχομαι να τα καταφέρουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σημασία εχει Μάγδα μου, οτι σηκωθήκαμε απο τον καναπέ, αντιδρούμε, και δεν καθόμαστε σαν κότες , να ακούμε και να υπακούμε στους θλιβερούς αυτούς ανθρώπους που κρατάνε την τύχη της χωρας μας στα ανάξια χέρια τους. Οι συγκεντρώσεις στις πλατείες ειναι οτι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε αυτή την στιγμή, αρκεί να μην πάρουν κομματική χροιά, γιατί σε αυτή την περίπτωση εγώ θα σταματήσω να κατεβαίνω.
    Καί ναι, εχεις δίκιο, για τους μεσήλικες οπως εγώ, η απογοήτευση ειναι διπλή...Αναρωτιέμαι γιατί αντιδρούμε ΤΩΡΑ και δεν το κάναμε νωρίτερα,μήπως πρέπει να αγανκτήσουμε πρώτα με τους ευατούς μας ,να αναλογιστούμε και το μέγεθος της δικής μας ευθύνης σε αυτή την κατάρευση? Οπως καί νάχει, το βλέπω γύρω μου συνεχώς, οι Ελληνες ξύπνησαν και αντιδρούν, δεν ανέχονται αλλο τους απατεώνες και τους κλέφτες να τους ρουφούν το αιμα...Απο εκεί λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουμε...Να πάρουν το μύνημα οτι ΔΕΝ ΤΟΥς ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΟ, να σηκωθούν και να φύγουν ΟΛΟΙ!!!!!Και ευχομαι, να βρεθούν ανθρωποι με ηθος και μυαλό (υπάρχουν και τέτοιοι στην Ελλάδα) να πάρουν τα ηνία στα χέρια τους, μήπως και τα παιδιά μας δούν μια ασπρη μέρα...
    Γι αυτό, ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΜΕ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εμείς θα αλλάξουμε την Ελλάδα! Επιτέλους, ξυπνάμε από το λήθαργο! Καλά τα είπες Μάγδα μου! Νομίζω οι περισσότεροι έτσι νιώθουμε!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μένω Ραφήνα.Εχω τέσσερα παιδιά και ακριβώς γι' αυτά τα παιδιά, είμαστε κάθε δυο-τρεις ημέρες στο Σύνταγμα. Γιατί πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να αντιδρούν, να κανονίζουν εκείνα τη ζωή τους. Γιατί μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί, όμως δεν φταίνε πάντα οι "άλλοι". Έχουμε κι εμείς ευθύνες και τώρα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες του "ωχ-αδερφισμού" που μας κατατρώει τις τελευταίες δεκαετίες! Και οι συνέπειες αυτές μόνο με μυαλό, γνώση και αντίδραση αντιμετωπίζονται! Ειρηνικά, αποφασιστικά, με ανιδιοτέλεια και πέρα από κομματικές αντιπαραθέσεις!!! Ουφ, παρασοβάρεψα κορίτσια, πάω για κανένα καφεδάκι στην παραλία τώρα, γιατί ακόμη και οι αγωνιστές θέλουν και τον φραπέ τους πότε-πότε!!!χι χι χι να περνάτε καλά και μην ανησυχείτε , θα τα καταφέρουμε... Φιλιά σε όλες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θαπρεπε να είμαστε στους δρόμους όχι 20-40 -100.000 αλλά 5.000.000 άνθρωποι! Αν τους αφήσουμε ,αλυσοδεμένους σκλάβους θα μας κάνουν όλους προκειμένου να διατήρουν και να αυξάνουν τον πλούτο τους.(Οι εντολές βέβαια έρχονται από αλλού κι εμείς ψηφίζουμε ποιός θα τις εκτελέσει.)
    Κι εγω Μάγδα μου θεώρώ οτι δεν είναι σαφή τα αιτήματα αλλά σκέφτομαι οτι αυτό που συμβαίνει τωρα είναι κάτι πολύ καινούριο, δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρια δράσης εξω απο κόμματα,προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη οτι κάτι μπορεί να βγει.Το σίγουρο είναι οτι πρέπει ν'αφήσουμε τον καναπέ και τον φραπέ και ν'αντιδράσουμε!Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το μεγαλύτερό τους έγκλημα Μάγδα μου είναι ότι μας κλέψανε το χαμόγελό μας!
    Και κυρίως το χαμόγελο των παιδιών μας!
    Και γι αυτό αργά ή γρήγορα θα λογοδοτήσουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Με την βοήθεια όλων μας, ναι θα αλλάξουν όλα.
    Είμαι πολύ αισιόδοξη.
    Πολλά φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή