No time for worries...

 Σήμερα είναι Σάββατο. Δεν είναι ένα Σάββατο όπως όλα τα άλλα. Όχι. Σήμερα είναι το προ τελευταίο Σάββατο του Ιούλη του 2023. Η καρδιά του καλοκαιριού. Τι βλακειες λέω τώρα θα σκέφτεστε..Όμως να ποιο είναι το σκεπτικό...Η μέρα αυτή δεν θα ξανάρθει ποτέ,  δεν είναι μια μέρα για να πούμε θα περάσει κ αυτή αλλά μια μέρα για να εξαντλησουμε όσα έχει να μας δώσει.Οπως και η κάθε μέρα άλλωστε.  Είναι το δώρο μας για σήμερα.Ναι .Η νέα μέρα είναι το δώρο μας για σήμερα.  

Είμαι εδώ στο σαλόνι με τις επιλογές μου ,γύρω μου να μου χαμογελούν και να γεμίζουν το χώρο με την παρουσία τους.Καθε τι στη ζωη μας, είναι μια επιλογή.  Όπως και τα τρία μωρά μου. Καθόμαστε σε ένα χαλαρό σαββατιάτικο πρωινό σχεδιάζοντας τη μέρα και νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη και απόλυτη ευτυχία.  Πρώτα θα κάνουμε αυτό, μετά εκείνο, και μετά;Μετά θα περάσουμε κ από κει και θα πάρουμε κ αυτό κ έπειτα θα βρούμε αυτόν κ εκείνον...λες και έχουν ανάγκη το σχέδιο. Το φτιάχνουν ήδη στο μυαλό τους... απολαμβάνουμε τις ώρες της σπιτικής ηρεμίας μέχρι να ρθει η ώρα να βάλουμε μπρος τα σχέδια της μέρας...

Και ο χρόνος κυλάει γρήγορα... 

Είναι πολλά χρόνια τώρα που ζω με μεγάλο σεβασμό κ θαυμασμό στα όσα η ζωή μου προσφέρει. Κάποτε μια υπέροχη γυναίκα,  και όσο αναρωτιόμουν, που βρίσκομαι; βαδίζω σωστά; τι κανω;μήπως κάνω λάθος;Μου είχε πει, επιλέγεις κάθε τι κάθε φορά, επειδή για κάποιο λόγο τη δεδομένη στιγμή είναι σωστό για σένα. Υποστήριξε τις επιλογές σου. Θα δεις ότι αυτό που επιλέγεις είναι σωστό για σένα.Εισαι εκεί που πρέπει να είσαι.Βαδιζεις εκεί που πρέπει να βαδίζεις. Τότε μου ακούστηκε σαν τη Πυθία.Θυμαμαι , είχα σκεφτεί.. τι μου λέει τωρα;Δεν είναι στην ίδια δύσκολη θέση με εμένα...Μόνο εγώ ξέρω τι περνάω... 

Ο χρόνος τη δικαίωσε.  Έμαθα να αγαπώ τις επιλογές μου.Να τις σέβομαι. Κάθε τι που έχω φτιάξει ως τώρα, και έχω επιλέξει καταλαβαίνω τώρα ότι ήταν το απόλυτα σωστό για μενα. Το δικό μου μονοπάτι.  Βαδίζω εκεί που πρέπει να βαδισω. Είμαι εκεί που πρέπει να μαι. Έχω θησαυρούς για την κάθε μέρα. Ζω στο έπακρο με όλα όσα μου έχουν προσφερθεί και είμαι ευγνώμων για αυτό. 

Χθες είχαμε μια γιορτή πλάι στη θάλασσα, για την μεγάλη μου κόρη που είναι μια υπέροχη σωστή δεσποινίς πλέον. Θαυμάζω κάθε εκατοστό της αέρινης παρουσίας της και της υπεροχής προσωπικότητας που έχει διαμορφώσει.Σημερα, βολτα σε μια γαλάζια θάλασσα, με τα παιδιά να βουτάνε με φορά από την προβλήτα στη θάλασσα, στη ζωή!κ μετα ένα ραντεβού με τον καλό μου, εκείνον που με έμαθε να κάνω υπομονή κ έβαλε ένα χαλινάρι στην ανυπομονησία μου...

Με πήρε χρόνο πολύ να μπορώ να απολαμβάνω τόσο...Νομίζω κάθε χρόνος που αφαιρείται από τα νιάτα μας, προσθέτει τόσο στην αντίληψη μας για τα πράγματα και στην  απόλαυση της κάθε στιγμής. 

Ο χειρότερος φόβος είναι να παραπονιεσαι όλες τις όμορφες στιγμές επειδή υπάρχει ένα αγκαθακι , και πάντα υπάρχει ένα αγκάθι γιατί έτσι είναι η ζωή, και όταν κάποτε έρθει μια αληθινή φουρτούνα και πρέπει να αγωνιστείς, τότε και μόνο τότε να συνειδητοποιεις,  ότι όσο παραπονιοσουν θα μπορούσες να σαι πραγματικά ευτυχισμένος, η έστω πραγματικά ευγνώμων.  

Ξέρουμε καλά πόσο δύσκολος θα ναι ο χειμώνας μας, όμως τώρα είναι καλοκαίρι..ας ζήσουμε λίγο την ανεμελιά του, ο καθένας στο χρόνο που μπορεί, ας  βουτήξουμε κ εμείς με δύναμη από την προβλήτα και ας γευτούμε κάθε γεύση όπως τότε, όπως το κάναμε παλια. Με όλες μας τις αισθήσεις...

Τότε που μετρούσαμε μπάνια,  που μετρούσαμε παγωτά,  που χορεύαμε στο ρυθμό της ζωής, ένα ακόμα τραγούδι, που μας έβρισκε η δύση του ήλιου στην παραλια, η ανατολη του ηλιου στην παραλια, που ειμασταν ευτυχεις με τη μυρωδιά από τις τηγανητες πατάτες, η με τη μυρωδιά από το σαπούνι μετά το μπάνιο στη θάλασσα, με την αίσθηση του ήλιου στο δέρμα μας, με τα καρπούζια θαμμένα πλάι στο θαλασσινό νερό για τη δροσιά ρε γαμωτο!Δεν έχει αλλάξει τίποτα αγαπημένοι...ο κόσμος αλλάζει μόνο μα εμείς επιλέγουμε ποιοι θα είμαστε. Επιλέγουμε. Επιλέγουμε πάντα. Τι υπέροχο προνόμιο, είναι να μπορείς να επιλέγεις...

Ας επιλέξουμε τη χαρά για σήμερα...

Ας επιλέξουμε να είμαστε ευτυχισμένοι με τις επιλογές μας για σήμερα...

Μέχρι την επόμενη φορά σας φιλώ!❤

Ρολά κανέλας με φρέσκιες φράουλες και βόλτα στην Παναγία Βλαχέρνα Κέρκυρας

 Ο καιρός μουντός . Δευτεριάτικος. Έξω βρέχει, το μωρό κοιμάται και τα μεγάλα έφυγαν για το σχολείο αφήνοντας μια εκωφαντική ησυχία στο σπίτι. Μου αρέσει η ηρεμία που άφησαν. Πιο πολύ όμως, μου αρέσει η φασαρία και τα γέλια τους. Τα ποδοβολητά όταν ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες τρέχοντας, να προφτάσουν να ζήσουν κάθε δευτερόλεπτο!

Είχαμε ένα ωραίο Σαββατοκύριακο, με δουλίτσες στην βεράντα που θα σας δείξω σε άλλη ανάρτηση. Την περασμένη βδομάδα είχα αίτημα απο την μεγάλη, που όλο κάτι βλέπει στο πίντερεστ και τρέχει μετά η μάνα , να μεταφράσει συνταγές και να τις φτιάξει! Αυτή τη φορά ήθελε ρολά κανέλας με φράουλες!Η αλήθεια είναι πως τη λάτρεψα τη συνταγη , είναι σούπερ γευστικά και η ζύμη αφρός, πανάλαφρη!

Below για τις λεπτομέρειες:

Φτιάξε τη ζύμη: Σε ένα μπωλ ανακατεύετε μισή κούπα γάλα

                                                           ένα φακελάκι μαγιά ξηρή

                                                           1/4 κούπας ζάχαρη και τα αφήνετε στην άκρη να ενεργοποιηθεί η μαγια! Θα ναι έτοιμο όταν αφρίσει ελαφρώς! Και τότε θα προσθέσετε:

                                                            1/4 κούπας βούτυρι φρέσκο

                                                            1 κουταλάκι του γλυκού κοφτο αλάτι

                                                            1 αβγό

                                                             περίπου 3 με 3,5 κούπες αλέυρι (μέχρι που να γίνει μια εύπλαστη ζύμη)

Αφήστε την να ξεκουραστεί και να διπλασιαστεί σε μέγεθος και φτιάξτε ένα ζελέ μαρμελάδα φράουλα:   1 μεγάλη κούπα φράουλες

                   1 μεγάλη κουταλιά κανέλα

                   4 κουτελιές ζάχαρη καστανή

 ή λευκή ότι προτιμάτε. Όταν θα αρχίσει να βράζει καλά, θα προσθέσετε 1 κουταλιά της σούπας κορν φλάουρ, δυαλυμένο σε λίγο νεράκι. Αυτό θα δώσει υφή τζελ στη μαρμελάδα μας και δεν θα τρέχει παντού!

Και τώρα ήρθε η μεγάλη στιγμή!

Ανοίξτε τη ζύμη σε ορθογώνιο φύλλο,  απλώστε παντού λιωμένο βουτυράκι, και απλώστε πάνω το ζελέ μαρμελάδα φράουλα. Αρχίστε να ρολάρετε μέχρι να έχετε ένα ωραίο ρολό , και στη συνέχεια κόβετε φέτες το ρολό και τοποθετείτε κάθε φέτα σε ταψί με λαδόκολλα.

Θα ψήσετε ένα 25 λεπτο περίπου στους 170, και όταν βγούνε θα ετοιμάστε το γλάσσο με:

100 γρ τυρί κρέμα

100 γρ κρέμα γάλακτος

1 κουταλιά της σούπας άχνη

Και θα το περιχύσετε στα ζεστά σας ρολά!

Έτοιμα ! Καλή απόλαυση!!

Ξέρετε , μεγαλώνοντας νιώθεις ότι η ζωή πολλές φορές σε δοκιμάζει ή παίζει μαζί σου,  όταν λοιπόν, έχω τα blues ξεκουνιέμαι απο το σπίτι και κάνω κάτι που μου αρέσει. Είτε μια βόλτα στο γυμναστήριο,  είτε μια συνάντηση, είτε οτιδήποτε μου φτιάχνει τη διάθεση. Πάντα προσπαθώ, αφού μαζέψω και συγκεντρώσω την ενέργεια μου, να σηκώνομαι και να συνεχίζω. Παίρνω και το μαιμουδάκι μου παραμάσχαλα, και εξερευνούμε μέρη. Τα μωρά απολαμβάνουν πολύ τη φύση, αλλά αυτό το ξέρετε ήδη!Όταν τα μωρά απολαμβάνουν τη φύση, τότε και οι μαμάδες μπορούν να χαλαρώσουν ...

Μου αρέσει να χτίζω αναμνήσεις μαζί της, μαζί τους. Να χουν να θυμούνται όταν γυρνάνε πίσω με το νου τους. Η μικρή αρχίζει και καταλαβαίνει τα πάντα, είναι δύσκολο να με αποχωριστεί και τώρα που θα επιστρέψω στη δουλειά  πρέπει να δουλέψουμε με αυτό. Αλήθεια υπάρχει κάποιος τρόπος να δουλέψουμε και τον δικό μου αποχωρισμό από εκείνη; 😁😁

Όλα θα πάρουν το δρόμο τους, και θα είμαστε όλοι και πάλι καλά με οποιεσδήποτε συνθήκες. Μέχρι τότε βόλτες , αγκαλιές και ανέμελος χρόνος!

Καλή βδομάδα εκεί έξω αγαπημένοι!

Να φροντίζετε τους εαυτούς σας!

Μια Τετάρτη απόγευμα

 Ok πριν ξεκινήσω καν να στήνω ξανά το σπίτι αυτό, μέσα στο οποίο όλα μου φαίνονται παλαιολιθικά, θέλω να σας πάρω μαζί σε μια απογευματινή βόλτα να σας δείξω λιγάκι από αυτό που βλέπουν τα δικά μου μάτια, κ βέβαια από το υπέροχο καφέ που υποσχέθηκα! 

Ζω στην Κέρκυρα τα τελευταία 13 χρόνια. Το μέρος αυτό έχει έναν χαρακτήρα που μου αρέσει, κ έναν που δεν μου αρέσει. Είναι ίσως από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει, και έχει αντιθέσεις, κρυφές κ φανερές ομορφιές κ υπέροχα σημεία είτε φυσικά είτε κατασκευασμένα. Ακριβώς λόγω της ομορφιάς αυτής όμως , λαμβάνω μια έξτρα υπεροψία πολλές φορές, που εμένα σαν άνθρωπο γενικά δεν μου αρέσει να βλέπω. Βέβαια σε αυτή τη ζωή κάνουμε τις επιλογές μας κ προχωράμε. Όποτε πλέον οι επιλογές ανθρώπων είναι πολύ πολύ συνειδητές ώστε να ταιριάζουν τα χνώτα μας και οι ιδιοσυγκρασίες μας και να αποφεύγουμε τις περιττές συγκινήσεις!😅

Ελάτε να πάμε τη βόλτα!

 Τόσα χρόνια εδώ και ακόμα χώνομαι μέσα στα καντούνια και χάνομαι, και μετά βρίσκω το δρόμο μου προς μια κάποια έξοδο που θα με βγάλει σε γνώριμο μέρος και εκπλήσσομαι κ λέω κοίτα βρε παιδί μου που βγήκα! Αυτή είναι η διαδρομή για το καφέ που σας έλεγα και τούτο εδώ είναι το καφέ με την μικρή πλατεία γύρω:

Favela no17 Το μαγαζί σε περίπτωση που το αναζητήσετε. Θα σας αποζημιώσει ακόμη και η διαδρομή μέχρι να φτάσετε. 

Γυρίσαμε όταν πια νύχτωσε και η μεγάλη μου κόρη είπε , μυρίζει καλοκαίρι μαμά! Πράγματι η βραδιά γλυκιά και μαλακή να μας χαϊδεύει ευχάριστα κ είναι κάποιες στιγμές που χεις χορτάσει βόλτα, κ λες πάμε , πάμε στο σπίτι, με ότι περιλαμβάνει αυτό στο μυαλό του καθενός. 

Για μενα , ήταν ξεκούραση και απαλό φως , χαλάρωση με αγκαλίτσες και φιλάκια με τα ροζ πατούσια μου, κουβέντα με τις μεγάλες και σαχλαμαρίτσες όπως τις λέμε, αλλά τελικά ο γάτος μας επιφύλασσε εκπλήξεις! Μη σας πω τι αντίκρυσα μπαίνοντας στο σπίτι....Χτίκιασε απο την μοναξιά του ο γατόπαρδος, αποφάσισε να ζήσει επικίνδυνα, και έριξε ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί . Δεν ξέρω ποιο ήταν το point  του κ αν ήθελε να γίνει πότης, αλλά , βέβαια , το έσπασε. Κ φυσικά το ωραίο κόκκινο χρώμα του κρασιού έβαψε τα πάντα, και η διακριτική κρασίλα πότισε τα πάντα όλα! Μπαίνοντας ήταν σαν να μπήκα σε κάβα, ή μέσα στο βαρέλι του κρασιού... Καλά φυσικά μην αναρωτιέστε ο γάτος αραχτός ξυνότανε , κάτι ανάμεσα σε "Α ήρθατε"; και σε "Κανα πατέ παίζει";  

Τώρα όλα καλά!Απολάμβάνουμε τη βραδιά στο κόκκινο σπίτι μας...!

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά!

Μάγδα💓

 

Το comeback της άσωτης κόρης!

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά επτά γενιές σβηστό...

Αυτό σκεφτόμουν καθώς άνοιξα τον μπλόγκερ, σκουριασμένο, παλιό, ανενεργό. Που ήσουν κυρία μου 9 ολόκληρα χρόνια;; Ε;

Γυρνάω πίσω στη βάση μου, χωρίς φωτογραφίες σήμερα, χωρίς δημιουργίες , φορτωμένη μόνο με σκέψεις. 9 ολόκληρα χρόνια. Κύκλοι που έκλεισαν, όνειρα που έμειναν μισά, μα και νέα που ξεκίνησαν, ανατροπές, χαρές, απογοητεύσεις ,σαν να λέμε δηλαδή μια κανονική ζωή!

Ξέρετε αλλιώς ξεκινάς, νομίζεις πως ο κόσμος σου ανήκει, πως μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Σπάζεις λίγο τα μούτρα σου στην πορεία, και στραπατσαρισμένος σηκώνεσαι, συνεχίζεις...Ξανά σκέψεις, ξανά στόχοι. Δεν ήταν εύκολα αυτά τα χρόνια. Ήταν σκληροί εκπαιδευτές που με έφεραν κοντά στην ασχήμια του κόσμου. Απώλειες, δύσκολες αποφάσεις, επιλογές καθοριστικές για εμένα και την οικογένεια μου. Το κυνήγι της ευτυχίας , το οποίο δεν παρατήσαμε ποτέ, έτσι ώστε όταν κάποτε κοιτάξω πίσω να ξέρω ότι έκανα ότι καλύτερο.

Άνθρωποι που χάθηκαν στο διάβα του χρόνου, αφήνοντας κάποιοι κενό, και κάποιοι χώρο για νέους ανθρώπους. Κ έτσι συνεχισαμε την πορεία. Πότε με τραγούδια, πότε με λυγμούς . πότε με την έξτρα ενέργεια ενός λαμπρού πρωινού και πότε με μάτια καθηλωμένα στον ουρανό να ελπίζουν.

Που με βρίσκει τώρα η ζωή;

Σε ένα σενάριο big fat greek weding ! Σε ένα σπίτι, με 3 πλέον παιδιά, και 2 σκυλιά κ έναν γάταρο!

και τι κάνω εκεί; Κάνω το καλύτερο που μπορώ κάθε μέρα. Δεν είναι εύκολο πλέον, έχει βαρύνει ο κόσμος , έχει πάρει βάρος ο άνθρωπος στις πλάτες του. Όλο ακούω άσχημες ειδήσεις, όλο βλέπω δυσάρεστα πράγματα να συμβαίνουν, όλο αγωνιώ που να κρύψω τα παιδιά μου, ή πως να τα θωρακίσω, και μετά να , ένας καφές σε ένα γραφικό καντούνι, με τα φώτα του δειλινου τριγύρω, τις μπουκαμβίλιες να σφίζουν απο νέα ζωή, και ένα μικρό ψιλιτζίδικο στη γωνία , όπως εκέινα που βλέπαμε παιδιά, κ παρόλη την δυσκολία των ημερών, το άρωμα του καφέ , ανακατεμένο με τις δυνατές φωνές των φοιτητών από το δίπλα τραπέζι, το γλυκό βλέμμα του άντρα μου, και τα χαρούμενα μάτια της κόρης μου καθώς βλέπει τις φλογίτσες από την σόμπα στο καφέ , και τα χρώματα στο μικρό στενό, και έγινε το απόγευμα. Και έγινε. Έτσι απλά. 

Κάποιες φορές ψάχνεις το νόημα σε πολύ μεγάλα πράγματα. Και όλο το κυνηγάς. Αν είσαι και ανικανοποίητος σαν και εμένα, την πάτησες! Και μετά απλά κάνεις μια στάση, και έρχεται το νόημα από εκεί που δεν το περιμένεις. Αρκεί να θυμάσαι, να κάνεις αυτή τη στάση. Ήμουν πολύ καταβεβλημένη χθες, μετά το ταξίδι μου στη Θεσσαλονίκη για διάφορους λόγους. Οι σκέψεις μου ήταν γεμάτες, από πρέπει, και θέλω, τα περισσότερα από τα οποία δεν είμαι σε θέση να πραγματοποιήσω άμεσα.  Μερικές στιγμές μετά , ένιωσα να γαληνεύουν όλα. Σαν να δίνεις μια μικρή άφεση στον εαυτό. Να του λες δεν πειράζει, μην το σκέφτεσαι. Κοίτα γύρω. Its gonna be ok! Όλα θα πανε καλά...

Και όλα θα πάνε καλά αγαπημένοι...είναι σαν εκείνο το ωραίο γνωμικό που μου αρέσει να λέω "όλα θα πάνε καλά στο τέλος, εάν δεν είναι ακόμη καλά, τότε δεν είναι ακόμη το τέλος...

Δεν ξέρω ακριβώς τι θα κάνουμε με τον παλιό μου φίλο τον μπλόγκερ! Αλλωστε ο κόσμος τώρα τρέχει, δεν διαβάζει, παρά βλέπει, βλέπει, ένα κατεβατό από οπιτικοποιημένες πληροφορίες και εγώ η ίδια πλέον με 3 παιδιά και πολλές υποχρεώσεις δεν ξέρω τι είδους σχέση θα έχω μαζί του! Δεν μπορώ να του εγγυηθώ την σταθερότητα της παλαιάς μας σχέσης , τότε που ήταν σοβαρή, τώρα μας βλέπω για ελεύθερη σχέση...😂😂

Θα επιστρέψω με φωτογραφίες απο το μαγικό καφέ που ανέφερα πάνω! Τι ευτυχία που είναι υπαρκτό και πραγματικό!Χρειαζόμαστε μικρές ομορφιές στην καθημερινότητα μας!

Να είστε καλά αγαπημένοι, να είστε δυνατοί...

Θα τα πούμε σύντομα xx!

Σας αφήνω με ένα τραγούδι που ενίοτε βάζουμε με τις κόρες μου στο πρωινό ξύπνημα , και είναι μια προδήλωση για εμάς ότι η μέρα θα είναι καλή no matter what!  

Let's make it happen!Enjoy!

Guten morgen sonnenschein!

https://www.youtube.com/watch?v=6ICrjJVW29E